Κολυμπησα από το βυθο στην επιφανεια της θαλασσας και ειδα το πλοιο του Φελινι να φευγει σαν σκηνη βαλσαμωμενη από σεληνιακα ξορκια. Στο καταστρωμα του περιφερεται ενας εκκεντρικος,ποιητικος κοσμος, αλλοκοτες ανθρωπινες φιγουρες, γκροτεσκα προσωπα που συνθετουν ιδιομορφα ψυχολογικα τοπια. Ενας φανταστικος κοσμος από αλλοπαρμενες γυναικειες υπαρξεις παρελαυνει στην "πολη των γυναικων", εκκεντρικες φυσιογνωμιες στην "dolce vita" ενώ λιγο παρακατω η "προβα ορχηστρας" σιγονταρει την oργιαστικη τελετουργια της εξεγερσης υπο τους ηχους του Ομποε, του Φλαουτου, του Βιολοντσελου. Ο Φελινικος κοσμος, είναι ενας κοσμος πνευματων,ένα τσιρκο ευθυμης μελαγχολιας που θετει θεμελια ονειρων και ανακαλει στη μνημη την αθωοτητα της παιδικης ηλικιας με σαγηνευτικη αφελεια. Καθως αναδυονται οι μνημες αιρεται ο ισχυρος δεσμος συνδεσης μεταξυ των αφηγηματικων επεισοδιων και η αυστηρη αιτιωδης συναφεια τους. Γιγαντοσωμες πληθωρικες υπαρξεις, κλοουν,νανοι,πνευματα,στοιχειωμενες μνημες,μασκαραδες,τρομαχτικα αλλα και μοναχικα πλασματα ξεχειλιζουν από πληθωρικοτητα γεμιζοντας την οθονη με τη χυμωδη ιδιοσυγκρασια τους.....
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου