Κρεβατια θα'χουμε ανθινα γεματα αιθερια μυρα.
Ντιβανια ολοβελουδινα σαν μνηματα βαθια.
Στις εταζερες λουλλουδια παραξενα τριγυρα
που ανοιξανε μονο για μας σε μερη μαγικα.
Και ποια την αλλη να υπερβει στην υστατη φωτια τους
οι δυο καρδιες μας -σαν τρανες λαμπαδες δυο- μαζι
θα διπλοκαθρεφτισουνε το διπλοφωτισμα τους
στα πνευματα μας που'ναι δυο καθρεφτες αδερφοι.
Και μια βραδια ολογαλανη,ροδινη,μυστικη
θε ν'ανταλλαξουμε αξαφνα την ιδια αναλαμπη
σαν ενα μακροθρηνημα που φερνει ο χωρισμος.
Κι'αργοτερα ενας αγγελος θα ερθει φως να χυσει
-τις πορτες μισανοιγοντας πιστος και χαρωπος-
στους δυο καθρεφτες τους θαμπους,
στις φλογες που'χαν σβησει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου